Onvoorwaardelijke liefde

Onvoorwaardelijke liefde. In een relatie verwachten we onvoorwaardelijke liefde. We starten niet voor niets die relatie. We spreken zelfs naar elkaar hardop uit dat we er ons leven lang voor elkaar zullen zijn, door dik en dun, in welke situatie dan ook. Het woord onvoorwaardelijk zegt, ik geef jou mijn liefde zonder voorwaarden er aan te stellen en verwacht dat van jou ook. Maar dan komt het, wat jij verstaat onder onvoorwaardelijke liefde, kan door je partner wel eens iets heel anders worden verstaan. En als je niet van elkaar weet wat de ander er onder verstaat, kan de term onvoorwaardelijk door de een heel letterlijk genomen worden en van zijn partner alles accepteren, terwijl die partner in jouw ogen niet laat zien dat deze ook onvoorwaardelijk voor jou gaat. Het is dus van belang, om goed van te voren met elkaar duidelijk te maken, wat je van elkaar kunt verwachten, als je de relatie bezegeld met een huwelijk. En dan wordt het ingewikkeld. Want onvoorwaardelijk kent geen voorwaarden, verwachtingen wel. Het is onze eigen perceptie die we plakken aan het woord onvoorwaardelijk.

Je kunt jezelf dan de vraag stellen. Bestaat het eigenlijk wel, onvoorwaardelijke liefde? Kan dat bestaan naast ons ego, die ook van alles wil en invloed heeft op ons en de liefde? En een andere cruciale vraag is hoe ver gaat onvoorwaardelijke liefde? Betekent dat dat je alles maar moet accepteren van de ander, altijd lief en aardig moet zijn en blijven, ook al laat de ander je aan je lot over, of nergens verantwoordelijkheid in neemt.

Het is de gedachte die we hebben over de liefde, waarbij we dolgraag willen dat deze onvoorwaardelijk is en er ook naar handelen, maar hoe ver reikt dit handelen? Wanneer spreekt het ego, wanneer spreekt het hart? Zo komen we er achter dat liefde zelf geen voorwaarden kent, en ook geen verwachtingen. Tussen twee mensen die samen hun leven willen delen, kan er dus nooit sprake zijn van onvoorwaardelijke liefde. Want hoe je het wendt of keert, er worden wel voorwaarden gesteld aan elkaar. Dat kan niet anders, want beiden zijn een individu en hebben hun eigen kijk op de wereld, de relatie en de liefde.

Als jijzelf onvoorwaardelijk interpreteert, als ik accepteer alles van mijn partner, en jouw partner interpreteert het anders, dan komen er irritaties. Komen er meningsverschillen, ontstaan er ruzies dat kan niet anders, want er is immers een verschil van interpretatie van het woord onvoorwaardelijk. De enige liefde die onvoorwaardelijk is, zou de liefde voor jezelf moeten zijn. Helaas leren we niet onvoorwaardelijk van onszelf te houden, sterker nog we leren eerst goed te zijn voor een ander en dan pas naar onszelf te kijken, dus het gaat mis. Mis in de zin van, veel verbroken relaties, waarin de partner die onvoorwaardelijk van de ander houdt, blijf zitten, ongelukkig, niet voor zichzelf opkomt, want dat komt niet op bij de persoon, want ik ga onvoorwaardelijk voor de ander. Ondertussen zichzelf compleet wegcijferend, alles accepterend en er diep van binnen niet eens zijn met hoe alles loopt en gaat.

Onvoorwaardelijk van elkaar houden is eigenlijk een utopie. Het zou wel moeten kunnen. Dan zouden twee mensen heel bewust in het leven moeten staan. Zich realiserend dat ze samen een taak hebben in de relatie. Samen bereidheid moeten hebben, samen te willen bouwen aan die onvoorwaardelijke liefde. Dat betekent afstemmen met elkaar, durven aangeven naar elkaar waar je je wel en niet fijn bij voelt. Zo ontstaat begrip voor elkaar, zo leer je de ander door en door kennen. Zo ga je rekening met elkaar leren houden. Geeft de ene keer de een een beetje toe en de andere keer de ander.

Een relatie starten waarbij je uitgaat van onvoorwaardelijk, gaat de verkeerde kant op. Een relatie waarbij beiden zich realiseren, dat je samen toewerkt naar onvoorwaardelijk, die houden stand. Onvoorwaardelijke liefde bestaat dus wel, maar je krijgt het niet cadeau, het is niet vanzelfsprekend. Het is hard werken samen, maar dan bereik je het ultieme geluk. Samen! Liefs Claire